Inbraakgolf in Boerdonk: Wat vinden de bewoners ervan ?
( van onze verslaggever)
Deze week heb ik een interview gehad met zowel een paar ouders als met een stel jongeren. U zult wel begrijpen dat daar een wereld van verschil in zit. Ik belde aan bij een ouderpaar en trof de bewoners thuis aan. Ze wilden liever niet met naam en toenaam  genoemd worden dus noemen we ze maar Bert en Keetje. Bert woont al heel zijn leven in Boerdonk en maakt zich meer zorgen om zijn tienerdochters dan om de inbrekers. “Huh, inbrekers,  dat zijn net muizen, ze hebben veel meer schrik van jou dan gij van hullie, maar bij vrouwen is dat net andersom. Die hebben veel meer schrik van muizen dan de muizen van hullie”. “Nee, ze moeten het maar eens wagen om hier bij ons in te komen breken, ik duik er bovenop. Ze zallen het dan niet gauw mèr vergeten want ik zet ze met beide handen vast in de bankschroef en dan dors ik er eens flink op”. Op de vraag wat de politie daar van zal zeggen kreeg ik het antwoord: “Huh, dat is toch inbrekersrisico, of niet soms”, en Bert ging weer lekker dicht bij de kachel zitten. Zijn vrouw Keetje denkt er toch iets anders over. “Onzen Bert dat ie nou typisch zonne vent die uit mijn geboortedorp had kunnen komen”. Waar ze dan vandaan kwam wilde ik wel eens weten.”Uit de buurt van Helmond en daar hebben ze ook een hele grote mond maar een heel klein hartje. Als onzen Bert nen inbreker denkt te horen dan vraagt ie mij om te gaan kijken beneden. Nou , daar heb ik ik het ook niet op maar ja, iemand moet het toch doen. Maar ik zal blij zijn als de pliesie de boeven gevangen heeft. En dan die meiden, die hebben nergens erg in. Dien oudste van ons die vrijt naw een bietje en ik vind dat wel een veilig gevoel. Dan is er in ieder geval nun kerel bij als ze over straat gaat. Ja, die jongste van ons , die is nog zo puberachtig die vindt alles kei gaaf maar ik zit met de zorg om de veiligheid. Onzen Bert nie, die hegget niet meer als die oudste met hurre vrijer naar boven is,  maar ja zo zijn de tijden tegenwoordig. Toen onze Bert met mij aanvrijde kwam hij er de uurste 3 maanden nog niet in bij ons en nou hebben ze nog niet eens verkering en ze gaan al samen boven huiswerk maken. Nou ja, de tijden veranderen en het zal zo wel horen en ge moet er in mee maar onzen Bert heeft het daar wel moeilijk mee terwijl ik meer moeite heb met al die inbrekers.”. Juist ja zei ik en wilde bedanken voor het interview toen net de dochters eraan kwamen. Op de vraag hoe die het vonden, al die inbraken kreeg ik als antwoord: “Wordt er hier veel  ingebroken dan?, o dat ga ik gauw mijn vrindinnen watsappen, cool !”, en weg was de jongste.  De oudste zat er ook niet zo mee. “Nou, ons pap en ons mam zijn toch kei arm dus bij ons zullen ze wel niet komen. Nou en eh , als ze wel komen dan zal mijne Joey mij wel beschermen. Doei ”. Ik wilde net gaan toen de jongste dochter terug kwam met een foto. “Voor in de krant, en zet er maar bij dat ik die met dat blauwe jasje ben. Ik zit op facebook en ik heet Marieke.” Echt puber dus. Nou ja, nou wordt het onderhand ook wel interessant om er achter te komen wat inbrekers bezielt om juist Boerdonk uit te kiezen als hun werkterrein. Tijd om undercover te gaan.

Wordt vervolgd.